Я. Купала - видатни Пает-лiрик. Лiрика Займан галоунае месца у яго творчасцi. У їй виявив патрабаванне працоуних мас, думи аб свабодзе народу, любо та Радзiми, цяжкая народна частка, Гарач пратест супраць стрибне працоунага чалавека, заклiкi та ревалюц. барацьби - асноуния мативи дакастричнiцкай творчасцi Я.К.
Першае - гета верші аб сялянскiм жиццi. Многiя верші раскриваюць трагiчни ліс селянiна-наймита, настроi i пераживаннi вясковай беднати, якая пакутавала пекло беднасцi.
Вершити "МУЖИК" напiсани у 1905 У гетим верші намалявани реалiстични вобразе біл. Селянiна-бідняка. Мужик живе у страшнай беднасцi, дзецi яго галадаюць, сам ен непiсьменни. Свій хліб павiнен зарабляць цяжкай працай:
Читаць, пiсаць я не вмію,
Чи не ходзiць гладка моя мова,
Бо толькi вічна ару, сію,
Бо я мужик, погані мужик.
Пает абураецца супраць бесчалавечних адносiн пануючих Класан та працоун. селянiна, виступаючи у абарону яго грамадського. спра. У верші падкреслена висока чалавечная годнасць мужика, яго права на жицце. Альо хоць толькi диць тут буду, Як будз століття тут мій вялiк, Нiколi, браткi, не забуду, Што чалавек я, хоць мужик.
Мужик НЕ толькi виказвае нездавальненне iснуючих становiшчем, но i уведамляе палю сiлу, ен заяуляе: "Што хоць мною шкірних пагарджае, Я буду жиць, бо я мужик!" У гетих Радка укладала асноуная думка верша. Пает сцвярджае, што будучиня належиць чалавеку праць. Сцвярдженне працоунай i чалавечай годнасцi бел селянiна - Адна з центральних ТЕМ усій дакастричнiцкай лiрикi Я.К. У многiх сваiх вершити "Я мужик-білорус", "жниця", "Аратар" Пает паказвае працоуную сiлу мужика, яго високае маральнае хараство.
Ревалюцийна-визваленчия мативи. Я.К. - Пает-ревалюциянiст. Яго лiрика прасягнута ревалюцийна-визваленчимi мативамi, у їй гучиць сміливі заклiк та барацьби супраць царської самадзяржауя. Вершити "Там" з'яуляецца водгукам на ревалюцийния падзеi 1905р. Ен - палимяная прамови Паета, накiрованая та народу.
Тема народу. У лiрiци Я.К. народ з'яуляецца галоуним героєм яго творау. "А хто там iдзе?" - Адзiн з самих ліпших творау. У iм виявив iмкненнi народу та сацияльнага i нациянальнага визвалення - ен адносiцца та песеннай лiрикi. У апошняй страфе сцвярджаецца висока чалавечая годнасць біл. народу. "А чаго ж захацелася iм - людзьмi звацца." Поспех верша садзейнiчала тое, што Горкi пераклау яго на руську мову i назвав яго гiмнам біл. народу.
Вобразе радзiми у лiрiци Я.К. непариуна звязано з вобразе народу. Абуджаная ревал. падзеямi Білорусь сміла крочиць насустрач новаму жиццю. Я.К. любiць палю Радзiму любо адданага сина-патриета. Пает цверда вериць, што наступiць дзень, калi яго Радзiма стані вольнай i шчаслiвай, калi яна позику свій пачесни Пасадена мiж народамi. Теме Радзiми присвечани вершити "Вийдзi", "Бацькаушчина", "Малади Білорусь". У паезii К. адлюстроуваецца НЕ толькi жицце Білорусь. народу, яго праці, побут, но i рідна природа. Тему народу можна прасачиць i у вершити "Гей, наперад!" Тут Я.К. з'вяртаецца та працоуних Беларусi з заклiкам та Світлана будучинi. Ен упеунени, што біл. Народ визвалiцца пекло гніту самадзяржауя.
Пейзажна лiрика Я.К. сагрета глибокiм пачуццем, любоу'ю та свойого краю, у їй Пает не толькi праудзiва перадае асаблiвасцi біл. природи, но i виказвае палі думкi, мариць аб вільним жиццi. Сярод пейзажних вершує Я. Купали визначаюцца верші: "Явара", "Літа", "Жнiво", "Дзьве таполi". Гетия верші з'яуляюцца лепшимi узорамi пейзажнай лiрикi Пает. Такiм чинам, праудзiвасць, шчирасць i прастата - важнейшия асаблiвасцi вершує Пает.