Паема нпiсана у жнiунi-вераснi 1942 року на Калiнiнскiм фронце пад уражаннем убачанага i перажитога, у зямлянци, памiж баямi. У Аснова паеми биу пакладзени сапраудни факт, звязано з падзеямi брiгади камiсара Зуєва, з якiм биу асабiста знаємо Пает.
Тема твора - мужнасць савецкага народу у барацьбе з ворагам.
Iдея - сцвярдженне живатворчай сiли савецкага патриятизму, праслауленне воiнскага абавязку, чесцi савецкага салдат.
А. К. призивае та пiльнасцi памiж народамi. Пает паказау моц, сiлу, супрацьстаянне фашисцкiм нелюдзям, заклiкае та з'яднання.
Асноуная Увага накiравана на уяуленне драматичних пераживанняу чалавека, на вачах якога раунуецца рідні горад, пусцее рідні будинок, гiнуць блiзкiя i дарагiя, а сам ен вимушани надоуга пакiнуць родния мясцiни. Сваеасаблiвим акампанементам усяму гетаму гучиць традицийни у класiчнай лiтаратура мати "адарванага лiстка".
Алесь Рибка - галоуни герой паеми - пакiдае рідні Мiнск у трагiчни годину: вайну принесла у яго будинок вялiкае гора, разбурила любiми горад, розлучили з сям'ей. Адчуваючи сябе синам Радзiми, часцiнкай свойого народу, ен iдзе на сувору i цяжкую бiтву з фашизмам, даючи свяшченную клятву вярнуцца Дамо толькi з перамогай.
Алесь Рибка нi на хвiлiну НЕ губляе віри у сiли народу. Надав у сами драматичния моманти свойого франтавога жицця - развiтваючися з будинкам, виратоуваючи сцяг бригади, пераходзячи лiнiю фронту, у цяжкiх умова акруження - герой вериць у перамогу, i гета віра з'яуляецца для яго надзейним компаса.
Ен хоч робили прийсцi дадому НЕ нiкчемним, слабким жабраком, а пераможцам. Ен вериць у справядлiвасць Змагання. У героя паеми високае пачуцце грамадзянскага абавязку перад народам, сапраудни гуманiзм i нянавiсць та ворага, Ясна, чистае сумленне i пригожая душа. Усе гета спалучаецца з мужнасцю i чеснасцю. ЄП не шкадуе жицця, виратоуваючи сцяг бригади, виносiць з поля бою цяжка параненага камiсара Заруднага i гетим самим виконвае високi воiнскi i грамадзянскi абавязак.
Мужнасцю i стойкасцю визначаецца i камiсар Зарудний. У сами цяжкiя моманти бою ен натхняе байцоу бригади палею віра у перамогу. Правобразам камiсара паслужиу член Ваеннага Савета 11 армii бригадни камiсар I.В. Зуеу, з якiм А. Куляшоу биу асабiста знаємо.
Разам з мужнасцю камiсара Заруднага i Алеся Рибкi Пает паказвае паводзiни Мiкiти Ворчика - билога наводчика Гармата, аднаго з тих, каму пашанцавала застацца живим. Пад Відпливаючи панiчних чутак Ворчик губляе віру у перамогу, не бачиць сенсей у далейшим змаганнi, не знаходзiць у сябе дастаткова сiл, каб пераадолiць разгубленасць. У винiку ен кiдае баявих сяброу, шукаючи "цiшинi i спакою" вдома. Але не знаходзiць Мiкiта сямейнага шчасця: будинки ен даведваецца аб трагiчнай смерцi жонкi Мариня i яе перадсмяротнай запiсци з просьбай адпомсцiць ворагу здзекi i сльози. Висвятляецца Таксамо, що Ворчик, пакiдаючи сваiх сяброу забрав ватоуку з зашитим бригадним сцягам. За здради Мiкiту виносiцца суворі присуд.
Вобразамi старасти - прислугача Мядзвецкага, хутаранкi Лiзавети - А. Куляшоу паказау маладушних людзей, здраднiкау.
Паема А. Куляшова "Сцяг бригади" сцвярджае духоуния каштоунасцi народу - нянавiсць та ворагау, здраднiкау, вальналюбства, висакародства, працавiтасць, чалавечую годнасць. А. Твардоускi назвав паему "Голас сердца, напоуненага болем за рідну білоруську зямля, плачів па їй i гарачай, Світлана віра у яе сiли та барацьби, у яе визваленне".
Сцена развiтання Рибкi з апусцелим домівках - у прачулих зваротах адухоулених речау гучиць Горкай напамiнанне аб трагiчним лісі тисяч дзяцей, якiя вимушани блукаць па дарогах Вайн. Далею трагiчни мати развiтання перарастае у страшнае пракляцце Вайна, а затим у приягу вернасцi. Вобразе Радзiми раскриваецца у пейзажних адступленнях. Малюнкi природи адцяняюць i глибiню народн. пакут, i неумiручасць Радзiми нi б адчуванне Прауд, справядлiвасцi, чала. дабра, i наадварот, адносiцца варожа та зла, дзiкага розбою.
Пад аховай цемнага лісі, Магутни хвой героi спяць спакойна, набiраючи сiл для нових випрабаванняу. Лясни ручай, возера, діброва, хмизняк, мерзли мох на балоце - усе гета вірних сябри i саюзнiкi воiнау. Для усiх пейзажних малюнкау паеми характерна Адна риса: яни нiколi НЕ падаюцца нейтральна та пераживанняу герояу, нiдзе НЕ служаць толькi фонам для падзей. Пейзаж нясе на сябе слід пераживанняу герояу. Лiрiчния адступленнi падначальни iдейнай задум аутара. Пейзажния малюнкi дапамагаюць раскриць iдею твора, виявiць душеуни стан герояу, iх думкi, пераживанi. Пейзажния малюнкi сiмвалiзуюць неадольную сiлу патриятичних пачуццяу, заснаваних на векавих традициях народу, якi усій саей духоунай дзейнасцю, сваiм адчуваннем, палею дзейнасцю звязано з роднай зямля, яе пригажосцю.