Нарадзiуся 6 лютага 1914 у мястечку Саматевiчи Касцюковiцкага раена на Магiлушчине. Бацькi билi настаунiкамi. Рана абудзiлася у хлапчука цiкавасць та лiтаратура i Пача дружба з кнiгаю. Асаблiвай увагай, любо i признаннем каристалiся Пушкiн i Лермантау. Паема Лермантава "Мцирi" дапамагла зразумець вялiкую чарадзейную сiлу мастацкага слова. У 1926р Клiмавiцкая акруговая газета "Наш працаунiк" друкуе перше верші А. К. А праз рік газета "Магiлеускi селянiн" змяшчае каля дзясятка яго вершує, а адзiн трапляе у газету "Білоруська вьоска. "У 1928р. пасли семiгодкi едзе вучицца у Мсцiслаускi педтехнiкум. Мсцiслау адиграу нямалую ролю у лiтарат. лісі. У 1929 едзе у Мiнск. У 1930р. виходзiць з друку перше сборнiк вершує "Росквiт зямлi". У пачатку наступнага року Пает заканчвае паеми "Криуда" - пра антинародни характар iмперiалiстичнай Вайн, якая Пача у рік яго нарадження. У 1931-1933рр. Вучицца на лiтаратурним факультеце Мiнскага педiнститута. Видаюцца Нови кнiгi з вершамi i паемамi "Па пісню, па сонца "," Медзi Ясна "," Ми живем на гранiци ". У 1940р. вийшла перше кнiга у перакладзе на руську мову" Діброва ". Пача в'ялий. Айчин. вайну. Пает дабрауся та Орши. Працуе у газеце" Знамя Саветау ". Пiша верші - "Лiет з палону", "Над брацкай магiлай", "Балада аб 4 заложнiках". У жнiунi i вераснi 1942 р. у цяжкiх франтавих умова напiсау паему "Сцяг брiгади". Вялiкiм здабиткам у біл. паезiю увайшла пасляваен. творчасць . Паеми "Нова речишча", "Толькi уперад", вершаваная аповесць "Грізна пушча", зборнiк "Камунiсти" i "Нова кнiга", пераклади творау Пушкiна, Лермантава, Ясенiна. А. К. двойчи удастоени Дзяржаун. премii СРСР, у 1946р. за паему "Сцяг бригади", у 1949р. за "Нова речишча". У 1968 присвоена звання народного Паета БРСР.
Пачанау А. К. з традицийних мативау природа-апiсальнай лiрикi. Пает треба було навучицца пiсаць па-свойму, знайсцi адметную Мастацкая манеру, випрацаваць свій погляд на світ, падзеi, людзей. А. К. iмкнууся, каб яго верші биу "гострий Як багнет" i "брила кi Як плуг". Поспех А. К. принеслi верші пад назвав "Юнацкi світло" (1938-1940). З даваенних творау значний слід в творчасцi пакiнулi паеми "Баранау Васiль", "У зяленай діброві". Перша услауляла мужнасць абаронцау свяшченних рубяжоу Радзiми, інша расказал пра людзей калгаснай вескi, пра iх духоуни світло, мари. Найбільший Поспех принесла паема "Хлопці апошняй Вайн" (1940). А. К. паказвау сябе Паетом-наватарам. Ен шукаю нові мастацкiя сродкi. Верша "Мая Бесядзь" (1940) - Пает асенсоувае палі месца у лiтаратура, визначае палі iдейна- мастацкiя принципи, ставiць завдань на будучае, випрацоувае адметния мастацкiя манери. "Пливла, цалавалась хмарка з зямля". Алегарични вобразе Хмари дае паставу гавариць пра творчия принципи Пает. Асаблiва верші падводзiлi винiкi рання творчасцi Паета, визначалi праграму на будучае, кiрунак далейших пошукати. Пісню А. К. ваен. Гадоєв НЕ уявiш iнакшай, Як у армейскiм шинялi, з поунай ваен. викладкай. У верша Паета ваен. пари "рана кривавай родния сели димiлiся i Гарад". Вершити "Балада аб 4 заложнiках", у якой расказваецца пра вялiкае гора адважнага партизанскага камандзiра Бацькi Мiная. Яго дзяцей, сястру фашисти узялi у якасцi заложнiкау. Епiзод суровага франтавога жицця, поунага небяспек i вялiкiх ахвяр, узнауляе А. К. у вершити "Пад брацкай магiлай" (1942). Пасли бою воiни хаваюць сваiх баявих таваришау.
У першия пасляваенния гади А. К. пiша пра аднауленне i будаунiцтва, Як на руiни зноу вяртаецца жицце. Пает часцей звяртаецца да жанру балади, якая дае магчимасць рабiць вялiкiя фiласофскiя абагульненнi. Немає такої сiли, якая магла б адолець чалавечую мару пра шчасце на зямлi - галоуная думка "Балад пра вокал". А. К. адкривае Нови магчимасцi палею паезii. Звяртаецца та верша публiцистичнага. Пра што б нi пiсау А. К. - пра космас, далкiя планети, пра ліс жицця на зямлi, пра падзеi Вайн, ен зауседи паслядоуна адстойвае светапогляд савецкага чалавека, яго iдейния принципи. Сярод яго творау Немає вершує, присвечних теме "аб месци Паета у робітників страi". "Спакойнага шчасця НЕ зичу нiкому" (1960) - фiласофскае абагульненне пазiранняу Паета над сенсей жицця. У верші розкрита важлива пазiция чалавека-стваральнiка, якi зауседи iмкнецца наперад, у Нови далi. А. К. многа сiл Адда мастацкаму перакладу. У перакладах видадзени розчини Шаученкi, Лермантава, Ясенiна, Пушкiна "Яугенiй Анегiн". Сваiмi перакладамi мацу творчу садружнасць Білорусь. лiтаратри з лiтаратурамi iнших народау. За пераклади кнiг А. К. присуджана Дзяржаун. премiя УРСР iм `я Янкi Купали.
Поспех А. К. принес зборнiк вершує "Юнацкi світло" (1938-1940). У iм Пает глядзiць на світ вачима сваiх Малади герояу. Яни працуюць, дружаць, думаюць пра будучиню. "Воблака", "Ельнiк", "Бюро даведак" . У рання творчасi А. К. паустае чалавек з яго штодзеннимi клопатамi i пачуццямi, светлимi юнацкiмi париваннямi. Галоуни мати зборнiка "Ми живем на гранiце" - воiнская пiльнасць ва умова Вайн. Непераможни савецкi народ - iдея паеми "Хлопці апошняй Вайн" (1940). Розчини, напiсания А. К. у гади Вялiкай Айчиннай Вайн - паема "Сцяг бригади", "Пригоди цимбал", вершити "Над брацкай магiлай", "Балада аб 4 заложнiках", "Лiст з палону" - належаць да ліпших узорау савецкай паезii. чоловікова непахiснасць, Гарач патриятизм, душеуни біль за тих, хто трапiу у Фаш. няволю - вось галоуния ТЕМи гетих творау. Верша "Мая Бесядзь". Пад iм стаiць дзве дати (1940-1946); биу раннi вариянт. Пазней Пает пераглядзеу текст. Гети твор нечим дарагi аутару. Верша травні праграмнае значенне. У iм Пает виказвае палі адносiни та творчасцi, та жиця, та світла. У Аснова верша пакладзна на рідна легенда пра Каню. У тієї годину, Як усе птушкi працавалi, адносiлi у бор викапаную зямля, Каня гуляла ди мила iх здзекамi ". Птушкi за гета паслалi їй вічні праклен. Пает ставiць сабе на месца птушак - наполегливий, Упарти, сцiплих.
I працiстауляе палю праці, палі iмкненнi праводзiнам "Аматарау легкай слави", якiя нагадваюць Каню з лягенди. Як i працавiтия птушкi, ЄП не заспакоiцца, Пакуль НЕ закончиць пачатай справи, "будз капаць речишча уласнай ракi". Чи не хоч робили перааценьваць палі магчимасцi. Пает притримлiваецца сваiх принциау. У гади В. А. Вайни А. К. дасягнуу сапрауднай сталасцi. Пает травні схiльнасць та жанру балади ("Балада аб 4 заложнiках", "Балада пра вокал"). Цяжкiя випарбаваннi, якiя випалi на частку савецкiх людзей у гади В. А. Вайн, Пает паказау у вершити "Над брацкай магiлай". Пахаванне забiтих савецкiх воiнау - галоуни змест верша. У верші гучиць смутак, душеуни біль, глибокае пачуцце мужч. гора. Чалавеч. пераживаннi з'яуляюцца висоiмi грамадзянскiмi пачуцямi. Героєм верша з'яуляецца воiн-білорус. Яго вачима успримаюцца падзеi. Цикл вершує "Нова кнiга" А. К., напiсаних у 60-ті визначаецца фiласофскiм зместам. Роздум i широкiя абагульненнi - характерния Риси лiрiкi гетага годині У вершити "спакойнага шчасця НЕ зичу нiкому" усяго 12 радкоу (1961). Гета верши-споведзь. Пает не примае спакойнага шчасця, якiм живе абивацель. Свій погляд Пает висказвае у пачатку верша, дае абагульненнi пазiранняу над сенсей жицця. У верші розкрита пазiция чалавека-стваральнiка, якi зауседи iмкнецца наперад, каб дасягнуць мети, треба актиуна змагацца за яе; шчасце НЕ приходзiць саме. У вершити "Я хаце абавязани прапiскай" (1963) - тут словами Цесна, а думка прасторна. I страфа пабудавана на канкретних деталях побуті. Перад читачом праходзiць маленства лiричнага героя, "речи, што акружалi яго" Калиска, лижка, глiняная мiска - усьо гета роднае i блiзкае. Пачатак верша гучиць Як синоуняя удзячнасць роднаму куту. Альо вось Пача вайну. Для лiричн. героя надиходзiць момант падцвердзiць палю вернасць i адданасць мацi, народу, Радзiме. Бiягра фiя аднаго чалавека улiваецца у бiяграфiю усяго народу. Апошняя страфа верша - адкрити публiц. зварот пекло iм `я билога воiна.