Пенталогiя I. Шамякiна "Тревожнае шчасце" пiсалась на працягу 1956-1964р., У яе увашлi наступния аповесцi: "Непауторная Вясна" (1957), "Начния зарнiци" (1958), "Агонія i сніг" (1959), "Пошукi сустречи" (1959 ), "Міст" (1964).
"НЕПАУТОРНАЯ Вясна" - твор, у якiм узнiкае, розцентру, набiрае сiлу Кахані Саши Траянавай i Пятра Шапiтовiча. Яни кахалi i билi сами шчаслiвия людзi на Свеце. Памiж iмi узнiкалi драбязния непаразуменнi, якiя знiкалi самi сабой. Ліс наладжвае сапрауднае випрабаванне Саши: пасли випускнога вечара у технiкуме Пятра захвареу. Аднак няшчасце мiнаецца. Пятра ачуньвае. У вобразе Пятра i Саши пiсьменнiк увасобiу типовия Риси таго пакалення савецкiх людзей, якоє расло, дужела, набiралася сiл. Даносяцца грозния навiни: фашистская Германiя напала на Польшчу. Аповесць канчаецца развiтаннем Саши з Пятра, якi iдзе служиць у армiй.
"НАЧНИЯ ЗАРНIЦИ" - Саша вельмi многа перажила. Тривога за ліс маленькай дачкi, за ліс Пятра, якi ваюе з ворагам у снягах пауночи. Саша поступається у падпольную арганiзацию, лечиць камiсара партизанскага атрада Лялькевiча, памагае у яго нялегкай дзейнасцi. Не раз трапляла Саша у драматичния становiшча, не раз зазiрала їй у вочи смерць. Нянавiсць та ворага, клопат i тривога за дзiця, за чоловіка, за меньшага брата памагаюць їй адолець страх, знасцi сiли для барацьби. У гети суворі годину нязменнай застала вернасць у Кахане, пяшчота та маленькай дачкi.
"Агонія I СНІГ" - форма дзеннiка, якi вядзе Петро Шапятовiч. Герой расказвае пра складанасць барацьби з наймiтамi варожай авiяциi i парашутнимi дясантамi у суворих умова Кольскага паувострава. Герой дзелiцца пераживаннямi, тривогай за ліс Саши, дачкi, Пятра ператвараецца у камандзiра батареi, з вялiкай адказнасцю ен ставiцца та сваiх падначальних. Агони i сніг. Гетия вобразе перадаюць умів, у якiх ваюе Шапятовiч.
"ПОШУКI СУСТРЕЧИ". Пераносяць на біл. землю. Пятра, ачуняуши у шпiталi, трапляе у родния мясцiни. Смелия нальоти на фашистау. Зноу цяжкае поранення. Доктар Мари Сяргееуна, мацi Сенi Пясоцкага, з якiм Пятра разам ваявау на фронце, Рату яму жицце. Паказваецца Змагання партизан i падпольшчикау у тилу ворага.
"МІСТ". Пятра i Саша, у шчаслiвае Кахані якiх жорстка уварвалася вайну i на доугiя гади параскiдала па Свеце, зноу разам. Били лейтенант, абаронца пауночних рубяжоу Радзiми, удзельнiк партизанскага Змагання на біл. зямлi П. Ш. працуе настаунiкам. Яго любiмая Саша, падпольшч. у днi Вайн, вярнулася та даваеннай прафесii - лечиць людзей, яни шчаслiвия, што у годину вялiкага гора билi разам з народам, што у агульнай перамозе над ворагам есць iх частка. Яни працуюць, гадуюць дачку, дапамагаюць хутчей загаiцца жахлiвим ран Вайн.
1. Пiсьменнiк iранiзуе над сваiм героєм, висмейвае залiшнюю падазронасць закаханага. Пятра здаецца, што Саша залiшне холадна яго сустракае, адольвае сумненне: цi Каха яго Саша. Саша, саромеючися, што па весци пойдзе навiна, биццам та яе приехау Кахан, називає яго сваяком.
2. Саша, злавiуши закахани позiрк Лялькевiча або бачичи, Як ен стараецца НЕ патурбаваць яе лiшняй просьбай або дарученнем, злуецца i абураецца. Їй здаецца, што, адказауши на ласку Лялькевiча, яна здадзiць Пятра, якi недзе пралiвае кроу у суворих пауночних снягах.
3. Сцена смерцi Цiмкi. Саша i Лялькевiч правялi тривожную ніч. Яни пераживаюць вялiвае гора. Цілу ніч Яни не спалi, ратавалi Цiмку. Мацi Цiмкi серцам адчула тривогу, Раненько прийшла та Траянових. Пача размова. Усе супакойваюць мацi святий маною, биццам Цiмка пайшоу з партизанамi.